 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Μια νέα, ξεχωριστή ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Αρκαδικός Κήρυκας. Στον πρόλογο από τον ποιητή Γιώργο Νικολόπουλο αναφερόμενος στην ποιήτρια τονίζει πως πρόκειται για μια "λειτουργό των εικαστικών τεχνών" που ακολουθεί την προσωπική της πορεία χωρίς να ακολουθεί συγκεκριμένες φόρμες. Αυτό είναι που κάνει και την ποίηση της γοητευτική. Μια ποιήτρια -εικαστικός συστήνεται λοιπόν με την πρώτη της ποιητική συλλογή " Στο βάθος κήπος". Η ποίηση της διακρίνεται για τη μοντέρνα γραφή, τον ελεύθερο στίχο, τα πλούσια νοήματα. Κυρίως μας μεταφέρει εικόνες, γεύσεις και αρώματα της καθημερινής μας ζωής, αγωνιά , προβληματίζεται ασκεί κριτική στα δρώμενα των καιρών. Αξιοπρόσεκτη γραφή σε μια ιδιαίτερη δουλειά. |
Δείγματα γραφής:
Tα Καλώδια
Γράφω γι' αυτά που αγαπώ.
Αγαπώ τη θάλασσα, τη γη, τον αέρα.
Αγαπώ το λευκό, το κόκκινο, το κίτρινο, το μαύρο.
Αγαπώ την Αλήθεια, την Ειρήνη
τη Σοφία, την Ελευθερία
τη Ζωή, τη Νίκη, την Αθανασία.
Αγαπώ τα καλώδια, τα μικρόφωνα, τα τερματικά
τους αλλοιωτικούς καθρέφτες
που με δείχνουν ψηλότερη.
Τους φακούς με βελτιωτικά φίλτρα
που αναδεικνύουν το... αψεγάδιαστο προφίλ μου.
Τα πλάνα που προβάλλουν τη φουντωτή μου ουρά
και κρύβουν τα ισχνά μου πόδια.
To Λεξικό
Όσο πιο πολύ μελετάω
τόσο πιο πολύ ξέμακραίνω
από τη γλώσσα μου τη μητρική.
Με πνίγουν λέξεις παραπλανητικές, κοινές
με ψεύτικα στολίδια φορτωμένες
στενόκαρδες θαρρείς κι αναξιόπιστες
σε γκρίζα πεζοδρόμια στημένες.
Ζητάω λέξεις ζωντανές, ανεπιτήδευτες
ήχους διαυγείς, γήινους, στιλπνούς
να μην απαξιώνουν την αλήθεια.
N' αλλάξω θέλω την παλέτα των χρωμάτων
που σκοτεινιάζουν τη ζωή.
Να σπάσω τα φθαρμένα μου πινέλα
που ολοένα μουντζουρώνουν την ελπίδα.
N' ανακαλύψω νέες κατακόκκινες μπογιές
τους στίχους να γεμίσω παπαρούνες.
Ένα καινούργιο λεξικό χρειάζομαι
με λέξεις αμετάλλαχτες, παλλόμενες, απλές
να γράψω, επιτέλους, ένα ποίημα.
MΠATΛEP
Eγώ δεν έχω γάτα.
Η γάτα μου έχει το ανθρωπάκι της.
Τρώει μόνο τόνο νερού
Και πανάκριβες κροκέτες
Τσικ τσικ τσικ με τα δοντάκια της.
Όταν ο ήχος της ευδαιμονίας κοπάσει.
Μηχανικά βάζω τα παπούτσια μου:
Ώρα για σούπερ μάρκετ.
Ενίοτε, νιαρ νιάαρρ νιαρ
μου μεταγγίζει τα κύματα της ανησυχίας της.
Με αναγκάζει να την ακολουθήσω
εκεί που το κακό γεννιέται.
Η γάτα μου.
Το σοφό πουλί.
Η γάτα μου.
Το καπιταλιστικό γουρούνι.
Η γάτα μου.
Το αφεντικό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου