1 διήγημα της Κοφτερού Ελένης

ΛΙΕΓΗ - ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ

 -Την έκανες την κοτσάνα σου προχθές..

-Τι έκανα δηλαδή;

-Είπες στην άλλη ότι φαίνεται πέντε χρόνια μικρότερη από μένα κι αυτή χάρηκε..

-Μα γι’ αυτό το είπα…για να χαρεί..

-Να μην το ξαναπείς, είναι κακιά με ζηλεύει!!!.. Άσε που είναι μεγαλύτερη!! Εγώ στην κατοχή, ήμουν μικρό κοριτσάκι κι αυτή πηδιότανε με  Άγγλους.. Άρα   είναι μεγαλύτερη!!!  

-Καλά δε θα της το ξαναπώ…θα πάρεις λαχείο;

-Κοίταξε πρώτα αν έχει κερδίσει αυτό…

-Λυπάμαι,  ούτε στα λήγοντα..

-Δεν κοιμήθηκα χθες το βράδυ..

-Γιατί, δεν πήρες το χάπι σου;

-Το πήρα…Είδα στην τηλεόραση για έναν που σκότωσε οχτώ ανθρώπους   στο Βέλγιο..

-Αυτά συμβαίνουν, μην ταράζεσαι.. Εμείς δεν κινδυνεύουμε, είναι μικρή η πόλη μας..

-Ο γιος μου ζει  εκεί κοντά, είναι πολύ όμορφος και σπουδαγμένος… Κάπου  εκεί βρίσκεται σε μια πόλη από Λ..

-Παναγία μου!!! Λιέγη;

-Όχι, όχι δεν ξέρω, δε θυμάμαι.. μα γιατί δε θυμάμαι; Έχει τόσο καιρό να μου τηλεφωνήσει.. Κάθε φορά τον ρωτάω πού είναι και το σημειώνω.. και το μαθαίνω  απ’ έξω..

-Θα το θυμηθείς μην αγχώνεσαι…Έλα πάρε τώρα το κουλουράκι σου. Θα σου φτιάξω και καφεδάκι σε λίγο…έχω εδώ στη γωνία στο παγκάκι, όλα τα σύνεργα όπως βλέπεις…

……………………………………………………………………………………

-Μα γιατί κλαις;

-Επειδή δεν θυμάμαι την πόλη από Λ..

-Θα τη βρούμε.. σε λίγο που θ’ ανοίξει η Τράπεζα, θα μιλήσω σ’ εκείνη τη γλυκιά κοπέλα στο ταμείο..    Αυτή που παίζει το εθνικό.. Αυτή θα ξέρει..

-Είπες εθνικό, φέρε μου το δικό μου.. στο έξι, πρόσεξε μη λαθέψεις..

-Εντάξει θα στο δώσω κι όπως έχουμε πει, αν κερδίσεις θα τα μοιραστούμε..

-Α! δεν υπόσχομαι τίποτε! Μπορεί να είμαι με κάποιον άντρα μέχρι τότε που θα είναι τρελά ερωτευμένος μαζί  μου και θα θυμώσει..

-Σ’ αυτή την περίπτωση δε θα διεκδικήσω τίποτε..

-Φεύγω.. πρέπει  να λούσω τα μαλλιά μου, να λουστώ...

  Έκανε μερικά βήματα και γύρισε απότομα..

Μ’ ένα απόκοσμο χαμόγελο, αφού της έλειπαν σχεδόν όλα τα δόντια φώναξε:         

-Λουξεμβούργο! Λουξεμβούργο! Το θυμήθηκα!!!

Η Ελένη Κοφτερού είναι γεωπόνος. Μεγάλωσε και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη ενώ τώρα ζει και εργάζεται στην Καλαμάτα. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί στα συλλογικά ψηφιακά βιβλία: “Δήγμα γραφής-Μια ντουζίνα και τρία διηγήματα” και “12/12/12- Οχτώ ιστορίες για μια πλατεία“, που διανέμονται ελεύθερα στο διαδίκτυο από την ανοιχτή βιβλιοθήκη OPENBOOK , καθώς και στο ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό “Λογοτεχνικό Μπιστρό της Στέλλας”, το onestory στον ιστότοπο “Ψυχογραφήματα”και στο microstory. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στα Λογοτεχνικά περιοδικά ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και ΕΜΒΟΛΙΜΟΝ καθώς και στην ιστοσελίδα:”poiein.gr”