Ένα μυθιστόρημα που δεν περνά απαρατήρητο. Ένα γοητευτικό, καλογραμμένο ευφάνταστο μεταφυσικό θρίλερ, με σαφή αλληγορία, εξαιρετικά συγκροτημένη πλοκή, και προδιαγραφές διεθνούς best seller. Ένα είδος μυθιστορήματος που, είτε μας αρέσει είτε όχι, σπάνια συνοδεύεται από ελληνική υπογραφή.
Κινούμενος σε μια ατμόσφαιρα μυστηριακή, που μετατοπίζεται επιδέξια από την πραγματικότητα στην ψευδαίσθηση του ονείρου, ο συγγραφέας μεταφέρει τον αναγνώστη στον χώρο του ανεξήγητου. Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου ο Μάνος, μεταφραστής στο επάγγελμα και ενώ ετοιμάζεται να παραδώσει το , λογοτεχνική αδεία, τελευταίο μυθιστόρημα του νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου, «Το γάλα των αγαλμάτων», περνά σε μια κατάσταση παράνοιας. Όπου δεν μπορεί να διακρίνει το πραγματικό από το φανταστικό και το όνειρο από τον πραγματικό εφιάλτη. Εντελώς ξαφνικά τα σημαντικότερα αγάλματα του πλανήτη καταστρέφονται. Άλλα γίνονται σκόνη και άλλα ακρωτηριάζονται. Από τους αρχαίους Κούρους μέχρι τον Δαβίδ του Μιχαήλ Άγγελου και τη Γοργόνα της Κοπεγχάγης. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει την καταστροφή και οι διεθνείς αρχές βρίσκονται σε κατάσταση πανικού. Και τότε μια περίεργη επιδημία μολύνει τους ανθρώπους. Μια αρρώστια που δεν τους σκοτώνει, αλλά τους μεταμορφώνει σε παγωμένα και ακίνητα αγάλματα ανίκανα να μιλήσουν και να κινηθούν. Ο «ύπνος των αγαλμάτων» παίρνει τη μορφή πανδημίας και οι άνθρωποι μέσα στον πανικό, την άγνοια και τη δεισιδαιμονία τους, στρέφονται στα κατεστραμμένα αγάλματα και τα ενοχοποιούν για την επιδημία. Η ανθρωπότητα περνά σε μια κατάσταση μεσαιωνικού σκοταδισμού, όπου κυριαρχεί η παραφροσύνη του όχλου. Τα παλιά αγάλματα συντρίβονται ή απομονώνονται, θεωρούνται εστίες ύβρεως ενώ από την άλλη μεριά κάποια νέα κινήματα αναπτύσσεται μια καινούργια θρησκευτικότητα.
Ο ύπνος των αγαλμάτων, ο μακάριος ύπνος της ανθρώπινης συνείδησης, η μετατροπή των ανθρώπων σε άφωνα, ακίνητα και παγερά όντα, είναι ο χειρότερος εφιάλτης για το μέλλον της ανθρωπότητας. Ένα μέλλον που είναι ήδη εδώ και μαζί του και ο εφιάλτης. Αρκεί να κοιτάξει κανείς γύρω και μέσα του. Ευαίσθητος δέκτης των εφιαλτικών μηνυμάτων ο συγγραφέας, μιλά με την αλληγορία των αγαλμάτων, τόσο για την καταστροφή των παλιών αξιών όσο και για τη μετατροπή των ανθρώπων σε παγερά και σιωπηλά απολιθώματα.
συγγραφέας: Νίκος Διακογιάννης
Επιμέλεια: Σωτήρης Τριβιζάς
Σελ. 272, Εκδόσεις Καλέντης
Κινούμενος σε μια ατμόσφαιρα μυστηριακή, που μετατοπίζεται επιδέξια από την πραγματικότητα στην ψευδαίσθηση του ονείρου, ο συγγραφέας μεταφέρει τον αναγνώστη στον χώρο του ανεξήγητου. Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου ο Μάνος, μεταφραστής στο επάγγελμα και ενώ ετοιμάζεται να παραδώσει το , λογοτεχνική αδεία, τελευταίο μυθιστόρημα του νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου, «Το γάλα των αγαλμάτων», περνά σε μια κατάσταση παράνοιας. Όπου δεν μπορεί να διακρίνει το πραγματικό από το φανταστικό και το όνειρο από τον πραγματικό εφιάλτη. Εντελώς ξαφνικά τα σημαντικότερα αγάλματα του πλανήτη καταστρέφονται. Άλλα γίνονται σκόνη και άλλα ακρωτηριάζονται. Από τους αρχαίους Κούρους μέχρι τον Δαβίδ του Μιχαήλ Άγγελου και τη Γοργόνα της Κοπεγχάγης. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει την καταστροφή και οι διεθνείς αρχές βρίσκονται σε κατάσταση πανικού. Και τότε μια περίεργη επιδημία μολύνει τους ανθρώπους. Μια αρρώστια που δεν τους σκοτώνει, αλλά τους μεταμορφώνει σε παγωμένα και ακίνητα αγάλματα ανίκανα να μιλήσουν και να κινηθούν. Ο «ύπνος των αγαλμάτων» παίρνει τη μορφή πανδημίας και οι άνθρωποι μέσα στον πανικό, την άγνοια και τη δεισιδαιμονία τους, στρέφονται στα κατεστραμμένα αγάλματα και τα ενοχοποιούν για την επιδημία. Η ανθρωπότητα περνά σε μια κατάσταση μεσαιωνικού σκοταδισμού, όπου κυριαρχεί η παραφροσύνη του όχλου. Τα παλιά αγάλματα συντρίβονται ή απομονώνονται, θεωρούνται εστίες ύβρεως ενώ από την άλλη μεριά κάποια νέα κινήματα αναπτύσσεται μια καινούργια θρησκευτικότητα.
Ο ύπνος των αγαλμάτων, ο μακάριος ύπνος της ανθρώπινης συνείδησης, η μετατροπή των ανθρώπων σε άφωνα, ακίνητα και παγερά όντα, είναι ο χειρότερος εφιάλτης για το μέλλον της ανθρωπότητας. Ένα μέλλον που είναι ήδη εδώ και μαζί του και ο εφιάλτης. Αρκεί να κοιτάξει κανείς γύρω και μέσα του. Ευαίσθητος δέκτης των εφιαλτικών μηνυμάτων ο συγγραφέας, μιλά με την αλληγορία των αγαλμάτων, τόσο για την καταστροφή των παλιών αξιών όσο και για τη μετατροπή των ανθρώπων σε παγερά και σιωπηλά απολιθώματα.
συγγραφέας: Νίκος Διακογιάννης
Επιμέλεια: Σωτήρης Τριβιζάς
Σελ. 272, Εκδόσεις Καλέντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου